SEN DEGIL CANIM

sokakları sarmışlar

ellerinde silahları,çelik kalkanlarıyla

öbek öbek toplanmışız bir kenarda

Korku;

gözlerimizi ıslatıyor.

Titreyen bedenleri kimse yadsımıyordu

Her erişkin koynunda

çığırtgan çocuklar.

Kesik soluklar arasinda

alınlarına yer bulmaya calışıyorlar

Çocuklar!

Tuzlu korkuları kuru

bir kir birakiyor yanaklarımızda

Boynuma yasladıgı çocuk başını

Zaman zaman dayıyor avurtlarıma

Kirpiklerimin altından bakıyor üniformalılara

Güneş çarpığı silahlar

yakaladıgı her bakışa

karanlık bırakıyor…

Bir ara yakalıyorum serifemin

kaçamak gözlerini

Sanki güneş

Bağrına saklanmıs bulutun

saplanmışta, çıkamıyor aydınlığa…

Lüle Lüle saçları

mini mini parmakları

sımsıkı kolları omuzlarımda

Kürek kemiklerimi avuçluyor. ..

Tutsağı gibiyim korkularının

Nefes alsam inliyor

Elimi oynatsam titriyor .

Annemi arıyor gözlerim

Babam`la birlikte sürgünde .

Abim!

Çam ağacının dibinde

ayi içiyor tatlı tatlı

üzüm olmazsa sarmaşık

Bizim olmazsa çiçek

Ağaç olmazsa toprak

Biz olmazsak, dünya ve yaprak güzel değil.

ormanları yaratan çamdır

kozalak içi hem bal hem gamdır.

Küçük kardeşim kaldırıyor başını

Anlıyor bi çareliğimi

en uzağındaki söz yeğdir

küçük bir çocuğu yatıştırmaya

yakınındakı gözden ...

Abim ! diyor

olsaydi burada

gelirdi abim

burada

yaşasaydı.

Daha güçlü sarılıyor

korkarak kaybetmekten

bırakma abi beni...!

Seslendi bir polis

`Sen!

ufaklık,

ayağa kalk.

ürperdi kardeşim…

Eğilip

fisildadım kulağına

Sen değil canım.

schweiz 08