Susmasini ögren diyorsun
Yanit vermiyorum
utangac bir kizin, etegini kapatmasi gibi
örtüyorum gözlerimi
Dudaklarim sogukta kalmis dilenci misali
Beni;
Ebedi zenginlige kavusturacak
gülümsemenin ardindaki
dokunusu bekler...
Güneste citirdayan bir dal gibi
catirdiyor yüregim.
Sen;
Omuzuma dokunuyor
Böylesi daha iyi sevgilim diyorsun.
Kolum düsüyor omuzumdan Assagi...
Ellerimi ceplerime koyuyor
Yaslaniyorum pantolonumun Astarina.
Bir Adim geri duruyor
Sana Sarilmayi
unuttugumu varsayiyorum
Ve sen her unutkanlikta bu utangacligimi hatirla...
Yildiz pariltilarini kiyilarinda hissedip
günesin gidisini farkedemeyen sular gibi
Derin, nedensiz bir terkedise gidiyor ayaklarim
Sonra...
Yitip gidiyor Aklim !
oysa,
seni özledigimi söyleyememistim henüz.
11.11.1981
Erol Elmas
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Siir,Roman;öykü