Çocuktum,
Sokaklarda.
Rüzgarın uçurdugu
plastik topun ardından koştum
Mutluydum
Çünkü yorulmuyordum.
Çok calıstım
Annemin bir çamasır makinası
Evi olacak sanmıştım
Aldandım!
Genede calışmaktan geri durmadım…
Şimdi ise iş yerinde
hergünün sekiz saati heba edilmekte
Kimse sormadı
Nedir çocugun
bu cektiği çile?
19 haziran 11
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Siir,Roman;öykü